tag:blogger.com,1999:blog-29774067780628031542024-03-13T10:06:28.436+01:00La realidad es el agujeromíhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.comBlogger329125tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-60103021877734385972020-06-04T17:10:00.006+02:002023-11-28T14:11:07.574+01:00Mi libroooooooo<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtZlDy0_AOqsjNteCqlDecC0uPriHNwuHFwXMjEappi76nYKkGDmmZ_EA2blkOkyEFuCJTE2X5fVtlvTTV2I6poA2DVJiJWZwcow3ZAHxtpW3-zQYKyyHOWSj1xz0R0TBGkA2Cpu_zILcc6DAc_6Qjf_kQfFkHDim1yUdRDzgrWw_MO5AnsLuHunFsyg/s792/cubierta_en_tercera.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="792" data-original-width="558" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtZlDy0_AOqsjNteCqlDecC0uPriHNwuHFwXMjEappi76nYKkGDmmZ_EA2blkOkyEFuCJTE2X5fVtlvTTV2I6poA2DVJiJWZwcow3ZAHxtpW3-zQYKyyHOWSj1xz0R0TBGkA2Cpu_zILcc6DAc_6Qjf_kQfFkHDim1yUdRDzgrWw_MO5AnsLuHunFsyg/s320/cubierta_en_tercera.png" width="225" /></a></div><br /><div style="background: white; color: #1d2228; font-family: "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br /></div>
<div style="background: white; color: #1d2228; font-family: "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 16px; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="color: #333333; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="background: white; font-family: "Helvetica Neue", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span style="color: #333333;"><span style="font-size: 14.6667px;"><a href="https://drive.google.com/file/d/1va3E4sZWutwA7u9mguTTF98tEMqGf8LU/view">Aquí podéis leer el libro en pdf.</a></span></span></div>
míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-89718605837560335752020-04-17T19:57:00.000+02:002020-04-17T19:59:49.099+02:00cuando jugaba al escondite y nadie me encontraba *<b>Cosas que hago en 2020</b><br />
<br />
Estoy escuchando música de 2011, leyendo mis libretas de 2010 y estoy flipando. Tengo una que casi no recordaba. Tiene poemas, relatos y listas de cosas. Listas de cosas que he pensado y diseñado (y entre paréntesis si las he hecho o no). No me reconozco. Algunos relatos están basados en <i>true stories,</i> cosas que me contó mi abuela, sobre su familia o sus vecinos, pero el narrador no es el protagonista. Yo no tengo ni idea de narrar, pero me han encantado mis propios relatos viejos. De eso otro yo. Os cuento uno.<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Estrella tenía 19 años cuando conoció a Andrés. Era un chico pobre y guapo. Pobre como muchos otros de la parroquia pero guapo como ninguno. A él acababan de romperle el corazón de una forma que nunca olvidaría. </blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Llevaba varios meses <i>indo falar</i>, cortejando, bailando con una muchacha que al parecer era rica. Es decir, tenía tierras. Se llevaban bien, se gustaban, se querían, pero cuando llegó el momento de casarse, la familia de ella no dio el consentimiento. Por las tierras que él no tenía. Él se sintió dolido y cuando ella le comunicó la decisión de la familia, él se agachó y cogió un puñado de tierra del suelo. Abrió la mano de ella. <i>¿No querías tierra? ¿Pues aquí tienes tierra!</i></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
De eso había pasado casi un año y Andrés no se había acercado a ninguna otra chica. Pero en la fiesta de Santa Lucía se fijó en lo guapa y crecida que estaba la hija mayor de José de Encián. Le pidió un baile y desde entonces se veían a menudo.</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
A José de Encián Andrés no le gustaba mucho. No tenía tierras. Así que no era muy bien recibido en la casa.</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Han pasado las fiestas, es pleno verano. Ella se va a pasar un día a la playa con sus amigas. Antes de marcharse Andrés va a despedirla al camino. Ella le dice, juguetona, que le traerá una concha.</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Estrella se perderá en el mar pocas horas después.</blockquote>
<br />
<br />
* <a href="https://www.eldiario.es/nidos/Distancia-rescate_0_1014549725.html">Elena Cabrera</a><br />
<br />
<br />
Es una chorrada de historia, ya lo sé. Estrella era hermana de mi abuela. Durante muchos años solo supe que murió ahogada en el mar. Y que su padre se sentía mal por no haberle dado más libertad.<br />
También había oído la otra historia de las tierras y hace poco me enteré de que tenían ese nexo común, Andrés.<br />
<br />míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-74324892045825300672019-11-16T17:46:00.001+01:002019-11-16T18:04:06.815+01:00En contra<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKghEXOU9WgICBrcYCFjyocY77l6g2HnUuG9varEAdPumlT1YlaII6-Ui_EyPNrbnfu9rWNbGbljK2VjwJ8o-bOjSam3_96wq2q4cVL6DzQwl0xPLbdWdRfJjLNMvGkRwQYu3bYbQIowjA/s1600/IMG_20191116_103328.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKghEXOU9WgICBrcYCFjyocY77l6g2HnUuG9varEAdPumlT1YlaII6-Ui_EyPNrbnfu9rWNbGbljK2VjwJ8o-bOjSam3_96wq2q4cVL6DzQwl0xPLbdWdRfJjLNMvGkRwQYu3bYbQIowjA/s320/IMG_20191116_103328.jpg" width="240" /></a></div>
Hoxe fai dez anos que abrín este blog, Libretadepoemas. Durante un tempo chamado estoyanoessolounalibretadepoemas. Agora La realidad es el agujero. É a resposta en forma de poema que lle din a unha amiga cando me dixo que tanto ler era meter a cabeza nun burato. A primeira entrada ten por título Lo que no me pasa. O título do meu primeiro poemario. Antes tiven un fotolog que se chamaba Ningures. E antes tiven moitas libretas de poemas, case todas de espiral e follas brancas. Non tiñan título. Púxenme a buscar algo para celebrar o aniversario conmigo mesma e colgalo no instagram no que escribo agora e que se chama gatacongafas e que me representa menos porque non son moi de gatos. Fun só dun gato que foi gata durante un tempo, que me deu agarimos e calor e despois marchou. A verdade, creo que lle puxen este nome por un rapaz que me dixo hai moito que eu parecía unha gata, sempre disposta a saltar. Pode que o fora. Pode que agora salte menos. Pode que salte mellor. Parece que escribo moito para contestar a outros. Para ir en contra.<br />
Léndome é gracioso ver cómo deixei de rimar case de súpeto, xa ao final da miña primera libreta de poemas, e cómo me decatei, penso que moi tempranamente, aos 14 anos, de que o que máis me gustaba na vida era facer isto. Cando escribín o poema da foto tiña 20 anos, estudiaba filosofía (incluída a lóxica) e todo o tempo tiña ganas de algo.<br />
<br />
Vintedous anos despois fago moitas outras cousas. Coido dun neno, páganme por falar de razóns e lóxicas, sobrevivo baixo a choiva agora que volvín a casa. E non imaxino a vida sen poesía e sen libretas de poemas.míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-84151598853619585702019-07-11T14:31:00.001+02:002019-09-29T22:18:58.088+02:00ExplicaciónMe voy a un parque y me siento encima de un hueso de melocotón.<br />
Me acuerdo de un chico con el que vine a este sitio.<br />
Yo entonces escribía cosas tontas y de él llegué a decir que "tiene un nombre extraño que me acaricia la boca".<br />
Y es verdad, cuando dices su nombre, la lengua recorre todo el cielo de la boca.<br />
Su lengua y yo también hicimos cosas en mi boca.<br />
<br />
Era 19 de marzo.<br />
La gente se iba a sus casas a celebrar el día del padre.<br />
Pero no teníamos padre.<br />
Sí teníamos nombres<br />
extraños o no<br />
<br />
y ganas
de que alguien los dijese.<br />
<br />
<a href="https://leiteedicions.wordpress.com/catalogo/">Abro as fiestras</a> e tamén falan de nomes e linguas.<br />
<br />
Pasa unha parella de rapaces novos.<br />
Ela di: ¿por qué non querías ir comigo?<br />
A ver, explícamo.<br />
<br />
Si, veña, explícallo.míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-23421165898265448902019-05-24T14:19:00.002+02:002019-05-26T13:34:27.402+02:00Presentación en el taller de escritura<span style="font-family: "calibri" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri" , sans-serif;">El otro día no dije en alto todo lo que estaba escrito en mi
libreta.</span><br />
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Lo escribí y me lo callé.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">De pequeña tenía un diario. En la primera página decía: ¡NO LEER!<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Y ahora estoy aquí.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">A los 18 dejé el diario y me quedé solo con los poemas (pero
hacían las veces de diario).</span><br />
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Escribí sobre mis deseos y mis miedos. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Escribí sobre novios y besos.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Escribí sobre no tener trabajo.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Y después no escribí sobre las ganas de ser madre.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">No escribí sobre las pérdidas.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">No escribí sobre la sensación de tener un alien dentro de mí.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">No escribí sobre cómo me sacaron al alien mientras me ataban a la
mesa con los brazos en cruz. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">No escribí sobre la <i>cicatriz tan perfecta que apenas se nota.</i><o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Porque escribir no iba a hacer que los ginecólogos fuesen amables,<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">no iba a impedir que abortase de nuevo,<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">no iba a hacer que el niño se callase.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Me gustaría contar todo aquello.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Pero no sé cómo hacerlo.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">No sé cómo contarlo y reírme. <o:p></o:p></span></div>
<br />míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-67014779604600436102019-05-19T21:26:00.000+02:002019-05-19T21:26:44.796+02:00ESTO ES TODO Y ES EL ÚLTIMO TREN<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJlDYexfK3IFCwKOkXYPSKYPHMbdJRXGBcATFHf-4OZiFbnET2PFAADb7FuSaRG7fzmqeW0VG6PDNlJC9uG4HWcG1qgWAUNJG3EkExjTE1iuJqTmO5_7DQYIjtidtdaDhUky-tRSy4I_Xo/s1600/el+amor+existe.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="581" data-original-width="895" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJlDYexfK3IFCwKOkXYPSKYPHMbdJRXGBcATFHf-4OZiFbnET2PFAADb7FuSaRG7fzmqeW0VG6PDNlJC9uG4HWcG1qgWAUNJG3EkExjTE1iuJqTmO5_7DQYIjtidtdaDhUky-tRSy4I_Xo/s320/el+amor+existe.png" width="320" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; text-transform: uppercase;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: x-small;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="line-height: 115%;"><o:p> </o:p></span></b><i style="text-align: right;">L'amour existe</i><span style="text-align: right;"> (Maurice Pialat, 1960)</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="text-align: right;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<o:p></o:p></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Para escribir este texto sobre mí me he documentado. Y he mirado al cielo
el domingo por la tarde. Al trozo de cielo que me corresponde.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Hace días pensé: amo el pasado, viajo en un tren antiguo. No sé qué quería
decir con lo del tren. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
He leído algunas cosas de Raúl Zurita y de Gottfried Benn.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Raúl Zurita escribió una vez un poema en el cielo con 5 aviones. Raúl Zurita
fue torturado cuando tenía 20 años. Raúl Zurita publicó un libro titulado
Zurita. Se lo dedica a Paulina Wendt, su cuarta mujer. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
De Gottfried Benn no sé nada. Gottfried Benn escribió: “eres tan blanca,
se piensa que caerás en copos.” <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Hoy se registra la mayor cantidad de CO2 en el aire desde hace
ochocientos mil años.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Yo no he sido torturada, no he publicado un libro titulado Cernadas, no
he tenido cuatro mujeres ni una. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
Soy más bien como Gottfried Benn, del que no sé nada.<o:p></o:p></div>
<br />míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-32318139851588573992019-05-09T17:36:00.001+02:002019-05-12T15:56:31.429+02:00Ella también vive en Canadá<br />
Acabo de editar los últimos tres poemas del blog y he borrado el último verso de cada uno. ¿Qué me pasa? si se me daba genial acabar los poemas...<br />
Pues resulta que ahora no me gustan mis finales, porque son demasiado dramáticos o porque dicen más de lo que deberían. Ahora me gusta pararme <a href="https://www.instagram.com/p/Bts36HphiYu/">"una estación antes de lo desconocido". </a><br />
<br />
Pero no os preocupéis por los finales, los he reciclado como títulos. (Aquí no se tira nada.)<br />
<br />
Aparte de esto la parte de atrás de este blog me dice que me leen mucho desde Canadá. ¿Quién será? ¡Manifiéstate! Me hace gracia porque una de las poetas más grandes de todos los tiempos también vive en Canadá, o eso pone en la solapa de <i>La belleza del marido</i>, y no sé de ella absolutamente nada más. Cuando fantaseo con mi primer libro publicado imagino la solapa en la que dice eso también: "Verónica Cernadas vive en Canadá".<br />
<br />
También puede ser que en alguna escuela canadiense les estén mandando leer a alguno de mis poetas favoritos, como Peru Saiz Prez, que sigue liderando las visitas que no se deben a mis poemitas, o quizá Rachel Zucker, de la que he leído solo un poema increíblemente precioso y aterrador, y que tuve que incluir en mi <a href="https://libretadepoemas.blogspot.com/search/label/poemas%20favoritos">exigua antología.</a><br />
<br />
¿Y por qué seguiré soñando con un libro en papel si aquí dice que tengo lectores por todo el mundo? Y por cierto, ¿cuál será esa región desconocida que aparece en la estadística? Incluso a google se le escapan cosas...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO2bN5o08687qWCcOt2axONdvNskxiXvXTaN5416mHES7APyEzLCScL5s881j-N61WOVhK5jEcoBcn69k2cSELZLZZ3aBee-wAMBkokECqg_lQXFFoJByLNmuKSuiRHWDrNIKHGukNdYGC/s1600/17carson1-jumbo-v3-900x600.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="900" height="425" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO2bN5o08687qWCcOt2axONdvNskxiXvXTaN5416mHES7APyEzLCScL5s881j-N61WOVhK5jEcoBcn69k2cSELZLZZ3aBee-wAMBkokECqg_lQXFFoJByLNmuKSuiRHWDrNIKHGukNdYGC/s640/17carson1-jumbo-v3-900x600.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ_6fa5oN0HdUpS_g0yidzD8XhOaBGXM1hsYKAdA5Dw_8jJPXreG7sjqvgjEBsjV4RGEqwr9sCKFPCJDxQK3xxspuzZLDdCoH1Eq8WZEAGGK4dCAZVjucP_V4baRHscmnS-Z0TqBsCY64e/s1600/entradas_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="413" data-original-width="514" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ_6fa5oN0HdUpS_g0yidzD8XhOaBGXM1hsYKAdA5Dw_8jJPXreG7sjqvgjEBsjV4RGEqwr9sCKFPCJDxQK3xxspuzZLDdCoH1Eq8WZEAGGK4dCAZVjucP_V4baRHscmnS-Z0TqBsCY64e/s320/entradas_2.jpg" width="320" /></a></div>
<br />míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-30185716590537968442019-05-06T15:29:00.001+02:002019-05-09T17:27:15.925+02:00Esto es ridículoUno de los dos dijo me gustas mucho<br />
y el otro respondió<br />
que yo también<br />
porque salía más fácil.<br />
<br />
Instauramos algo.<br />
<br />
Ahora no hablamos de estas cosas<br />
ahora hablamos de qué colegio escoger para el niño<br />
o qué comida sana y rápida haremos para cenar<br />
sobre todo rápida.<br />
<br />
Ahora somos serios y esto es ridículo.<br />
<br />
Ahora resulta que eres mi chico<br />
mi pareja<br />
su padre<br />
a veces mi marido<br />
pero no<br />
<br />
porque nunca nos hemos casado<br />
<br />
y sin embargo un día cambiamos de nombre.<br />
<br />
Ya no eres mi novio.<br />
<br />
Hoy te pregunto<br />
porque a veces no soy seria<br />
y porque tengo que hacer un ejercicio para el taller de escritura.<br />
<br />
Hoy te pregunto<br />
porque las palabras son importantes.<br />
<br />
Y no eres capaz de decirme qué somos.<br />
<br />
Pero me cuentas un chiste.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-52030734507548646682019-04-05T20:49:00.001+02:002019-05-09T17:18:21.592+02:00Ahora pongo lavadoras<div>
Después de ir a por el niño estudio un poco<br />
<br />
porque hay que estudiar<br />
hasta que revientes.<br />
<br />
Me lo preguntó el otro día: mamá, ¿hasta cuándo hay que ir al cole?¿hasta que me muera?<br />
<br />
Creo que te dejan parar un poco antes.<br />
<br />
Luego la merienda. Una lavadora.<br />
Le engaño para que crea que juego con él<br />
pero estoy recogiendo la ropa<br />
tendida. Aun no está seca del todo.<br />
Empiezo a hacer la cena. Lo meto en la bañera. Cuelgo la ropa de la lavadora.<br />
<br />
el caso es que quede todo bien limpio<br />
<span style="text-align: center;"><br /></span>
<span style="text-align: center;"><br /></span>
<span style="text-align: center;"> me empieza a doler</span></div>
<div>
<br />
<br /></div>
<div>
dejo la ropa a medias,<br />
aun quedan los calcetines<br />
y las bragas,<br />
<br />
pero ya no puedo más<br />
<br />
venga<br />
ya solo quedan<br />
los calcetines<br />
y las bragas<br />
<br />
busco una canción en spotify, no sé cuál, una que me haga cantar<br />
<br /></div>
<div>
Me acuerdo de cuando me pasaba las tardes escuchando música.<br />
Me acuerdo de cuando era libre y pobre y escapaba de la libertad y la pobreza.<br />
<br />
No vivía.<br />
<br />
Porque pensaba que vivir era otra cosa.<br />
No era leer ni estar en casa escuchando música.<br />
Eso es meter la cabeza en un agujero.<br />
<br /></div>
<div>
Hay que barrer la cocina.<br />
El fregadero está lleno.<br />
<br /></div>
<div>
Meto el tomate que sobra en un bote<br />
con aceite por encima<br />
<br />
para que no se estropee.<br />
<br /></div>
<div>
Limpio la mesa.<br />
<br /></div>
<div>
El niño se va a dormir y pide un cuento.<br />
Sus cuentos son realidad,<br />
no agujero.<br />
<br /></div>
<div>
Me acuerdo hoy<br />
entre las bragas y los calcetines<br />
de todo lo que decían las canciones<br />
del caso que les hice a las canciones.<br />
<br />
No sabía cómo ser<br />
<br />
y salía a la calle con mi dudoso yo<br />
aparentando que era claro y fuerte<br />
para que alguien lo cogiese,<br />
<br />
lo quisiese.<br />
<br />
<br /></div>
<div>
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/8hK5D8VWxng" width="560"></iframe>míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-51510480597151980982019-03-01T21:46:00.000+01:002019-05-09T17:16:47.947+02:00Yo no sonreía en las fotos<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
He cumplido 42 años</div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
y me entran ganas de vivir <o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
peligrosamente.<o:p></o:p><br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ganas de ver pelis de cuando era joven en las que haya besos.<br />
Y besar a alguien mientras suena <a href="https://www.youtube.com/watch?v=vsBOxDM_Vek">esto</a>.<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Cuando tenía 19 y 20<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
llevaba aparato en los dientes.</div>
<div class="MsoNormal">
Solo besé a un chico en todo ese tiempo.<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Su pelo largo, rubio y lacio se enganchaba en los braquets.<o:p></o:p><br />
<br />
<br /></div>
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF9B3yFa9wUd3dBagmWKA2qJqd4VD3qzWim7JBi8nkewqYtHetdHTyHsFTieqr7-udDCFkBEh0KkkYZnHft6-4Z5uz2XHJCf4zvohd5pVZnd4xgHOTHZiVfyMwMGobiIifvmCi-AfCCN_b/s1600/mel_gibson_the+year.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="663" data-original-width="1000" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF9B3yFa9wUd3dBagmWKA2qJqd4VD3qzWim7JBi8nkewqYtHetdHTyHsFTieqr7-udDCFkBEh0KkkYZnHft6-4Z5uz2XHJCf4zvohd5pVZnd4xgHOTHZiVfyMwMGobiIifvmCi-AfCCN_b/s320/mel_gibson_the+year.jpg" width="320" /></a>míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-88535610281884002882019-01-13T18:31:00.001+01:002019-01-13T19:28:20.048+01:00pensar/escribirEscribo para decir lo que no me atrevo decir. Otras veces escribo para decir lo que pienso. Lo que siempre he pensado de forma oscura y hoy me sale claro. Por eso fui a la facultad de filosofía. Quería que me enseñaran a pensar, a descifrar el mundo. Con esas herramientas, me proponía pensar mucho y entenderlo todo a la primera. Me equivoqué. Como cuando te compras unos zapatos carísimos, por una vez, porque son buenos, porque te van a durar mucho y te los vas a poner todos los días. Y te hacen daño. Y no te los pones nunca.<br />
Es decir, no pienso nunca al modo filosófico.<br />
Pienso al modo poético. Ya sabía hacerlo con 10 años, cuando escribí mi primer poema.<br />
Fui mejorando, claro, leyendo muchos poemas.<br />
Ojala hubiese ido a una facultad en la que fuésemos leyendo, poco a poco, todos los poemas del mundo.<br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMwUsYTBQP_gctuYyy6LDF71abUEf9ec5nbxNCxTnOwWgmN6fs9ykUtWqqOKF2_SdbQp06-J9jgeDdjoI6L6KevpGUXdjHtIA8reMMYZwpkdVEggu-Tz5dDX7UqtWeH302gJLfttVjNeU/s320/La+cabeza+en+la+bolsa.jpg" /><br />
<span style="background-color: white; font-family: "schoolbell"; font-size: 10.56px; text-align: center;">I</span><span style="background-color: white; font-family: "schoolbell"; font-size: 10.56px; text-align: center;">lustración de Marjorie Pourchet del cuento La cabeza en la bolsa</span><br />
<br />
<br />
<br />míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-62494385886102165902018-12-05T20:57:00.000+01:002018-12-09T12:04:03.808+01:00AhoraAhora escribo aquí: <a href="https://www.instagram.com/gatacongafas/">Instagram </a><br />
<br />
Tengo un libro y nadie quiere publicarlo, bueno, no quieren ni leerlo. Sé que muchos poetas empiezan autoeditándose y me parece genial, probablemente más digno y ético, y a veces hay ediciones muy chulas, pero no tengo tiempo o me da pereza, o no quiero hacer de representante de mí misma... yo solo quiero escribir. ¿Alguien tiene una editorial y está leyendo esto? :-)<br />
<br />
De hecho estoy ya con el siguiente poemario, y, por primera vez no es una recopilación de los poemas de los últimos diez años. Lo estoy escribiendo casi en directo. Comparto un poema, aún en construcción:<br />
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
Dijiste que para escribir hay que ir a los bares a escuchar a la gente.<br />
<br />
Pero yo no quiero saber lo que la gente dice en los bares.<br />
No quiero saber lo que la gente dice en sus casas.</blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
Quiero saber lo que la gente no dice en ningún sitio.</blockquote>
<br />
<br />
<div>
Adiós.</div>
míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-9973697192148804712018-05-31T11:22:00.001+02:002018-09-17T18:09:31.724+02:00Cómo escribir sin sufrir<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Todo el mundo debería escribir como Lorrie Moore. </span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Leo Cómo ser escritora de Lorrie Moore. Nunca escribo sobre la realidad, pero a veces me parece que puedo meter mis miserias en mi libro, que es este.</span><br />
<span style="font-family: "calibri";"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri";">Aunque</span><br />
<br />
<a href="https://poetassigloveintiuno.blogspot.com/2012/05/6826-fernanda-laguna.html"><i><span style="font-family: "calibri";">Para qué hablar de lo que siento, yo lo sé pero es muy aburrido.</span></i></a></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">A veces. </span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri";">Soy a veces.</span></b></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Lo escribí hace 20 años, me gusta recordarlo. Te lo enseñé y
te gustó. Dijiste </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "calibri";">es muy bueno</span></i><span style="font-family: "calibri";">.
Estábamos en un sofá, en el pasillo de la biblioteca. Siempre iba a estudiar
con papelitos en los bolsillos, deseando que estuvieses allí para leer mis
letritas. Siempre me decías <i>tienes que sufrir.</i> Y era la primera vez que me pasaba.</span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">A ratos pensaba que era muy lista y otros la persona
más torpe de la clase. Los chicos hacían muchas preguntas mencionando a
hombres de los que nunca había oído hablar. No abrí la boca en cinco años. Hasta que en 5º curso el profesor de Filosofía de las religiones se enteró de lo mío y quiso leerlo. Le entregué mis poemas más tontos y de amor. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "calibri";">No me dijo nada, mis poemas no hablaban de Dios, claro. </span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Escribe en cualquier parte. Escribe mientras el niño
desayuna y mete las manos en la leche y se ríe con su diente gris. Lo hace para
llamar tu atención. Lo salpica todo de leche con colacao y a ti te da igual. A
veces te da igual. </span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Escribo porque hay sábados. Porque mi madre tiene un balcón con geranios.
Enfrente había álamos. Los cortaron.</span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">El encuentro brutal y dulce de los sábados. También lo
escribí hace mucho. Porque fue hace mucho. No te lo enseñé. No era tan brutal. </span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Fui a un colegio de niñas. </span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Leo Pornografía de Lupe Gómez. Todas deberíamos escribir
como Lupe Gómez. </span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Agora estou na cama. Fora está o inverno. Pienso en que
acabaré por superarlo todo como todo el mundo. Y luego me doy cuenta de que hay
gente que no.</span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Sueño con decirme cosas. Tendré que leer algún libro más de autoayuda porque todavía no puedo.</span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Tu madre también escribía poemas, notitas. </span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri";">Soy a veces. Pero lo tengo superado.</span></b></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<span style="font-family: "calibri";">Hubiera sido más feliz estudiando algo sin pretensiones. Estudiar algún arte u oficio. Aprender a escribir
o a tornear. Escribir como tornear. Pero no filosofar. Coser no, ni dibujar. Siempre se me ha dado
mal. Hasta ahora, que dibujo todos los días caballos, patos</span><br />
<span style="font-family: "calibri";"><br /></span>
<span style="font-family: "calibri";">y monstruos</span><br />
<br />
<span style="font-family: "calibri";">(pero Lois dice que son buenos) </span></div>
<div style="margin: 0px 0px 13px;">
<br /></div>
<br />
<br />míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-7464431284302782752017-12-12T19:31:00.000+01:002019-06-02T18:13:59.943+02:00'Frases largas para ahuyentar el suicidio' de Rachel ZuckerHola amigas. Vuelvo con la sección poemas favoritos:<br />
<br />
<br />
<div class="entry-media">
</div>
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">
</span><span style="font-size: large;"><strong>Frases largas para ahuyentar el suicidio</strong></span><br />
(Traducción de Montse Bernal)<br />
<br />
<em> ves que se puede vivir sin que se haya sobrevivido</em><br />
<br />
—Carolyn Forché<br />
<br />
o<br />
podría seguir teniendo hijos lo que ayuda un poco (duele<br />
mucho) ya que durante mucho tiempo todo es un<br />
mantén-vivo-al-bebé o me<br />
podría encerrar más en mí misma recogiendo<br />
los hechos cotidianos hacia adentro dentro para pero así<br />
queda menos espacio<br />
si la línea sale demasiado corta<br />
ahoga<br />
demasiado tiempo—no soy la primera en haberme engañado ni la primera en sentir<br />
que hay algo [—cuelga—] atravesado en mi garganta que no quiere bajar<br />
el jueves en la guarde<br />
hago tortitas con el curso de preescolar de Abram y él eligió a Ami<br />
y la maestra escogió a Luna y Derek lloraba y lloraba y entonces<br />
dejé que midiera la harina porque no paraba de decir<br />
<em>¿es tu mamá? ¿Tu mamá? ¡Quiero mucho a tu mamá!</em> era raro<br />
así que le di mantequilla y un cuchillito romo, deseando que al maestro<br />
no le importase y después me enteré de que la madre de Derek<br />
había muerto en las torres<br />
<br />
cuando lo dijeron dejé de respirar y de creer que soy<br />
una buena madre por seguir con vida<br />
<br />
<br />
<em> ¿tú qué piensas? </em>me pregunta Joan, <em>¿es mejor morirse ahora o cuando </em><br />
<em>eran bebés y no iban a saber qué se perdían? </em>Casi dije mejor cuando eran bebés<br />
pero. no es cierto. cada libro de antes de dormir. cada cucharada de potito.<br />
plátano. después de lavarse los dientes. cómo lo sostuve (con una sábana del hospital,<br />
sujeto) mientras el imbécil del doctor preocupado porque le ensuciara la camisa<br />
le cosía el labio reventado, y cuando yo le iba quitando la afición a la mantita y a la teta<br />
y a los pañales y a dar mordiscos y a dar patadas y a desabrocharme la camisa<br />
en público de pronto y a saltarse fuera de la cuna y a ponerse de pie en el metro<br />
sin agarrarse— es<em>, digo, mejor</em><br />
<em> morirme ahora </em><br />
o<br />
cuando llegue a una edad<br />
(¿qué edad?) y crea que ya puede digerirlo—¿lo haré,<br />
soltarme?<br />
<br />
si logro encontrar el color justo en mi estudio tal vez entonces no necesite quedarme<br />
en el fondo de la sinagoga y perderme de nuevo el <em>shofar </em>este año<br />
pero no es el bueno, demasiado claro, primaveral. gris verdoso en vez de gris<br />
o verde. no es amarillo. no azul. no va a funcionar he hecho esto<br />
¿a propósito? ¿escogí el color del interior de una semilla que nunca debería haber abierto?<br />
<br />
…en donde está mi aliento…<br />
<br />
apenas puede oírse por encima del tecleo de mi pensamiento el por qué<br />
estoy obsesionada con colores de pintura y las cualidades de las estaciones<br />
objetos materiales estoy loca tan perezosa tenaz, imparable, nadie es capaz de aguantarlo<br />
lo llaman pensamiento negativo cíclico ese constante fijarse en uno mismo<br />
¿voy bien ahora? ¿y ahora? ¿ahora mejor? ¿peor, ahora?<br />
por encima de la bien merecida carga narcisista, por encima del zumbido<br />
de cuántas personas vivas ahora y ahora cuántas muertas. Llevo sin leer<br />
el <em>New York Times</em> cuatro años y un mes pero no me ha servido de nada<br />
<br />
¿o acaso estaría<br />
peor?<br />
<br />
cada roce es demasiado pero <em>imperceptible</em> ¿será quizás la fiebre de algún sitio?<br />
gente que muere más rápido de lo que escribo poemas<br />
<br />
<br />
cuando mis alumnos quieren escribir poemas<br />
me dan ganas de decirles esperad a que se muera todo el mundo<br />
<br />
en vez de eso les digo: <em>el poema debe contener una sorpresa y necesita imágenes</em><br />
<em> y ¿dónde están las </em>cosas<em>?</em> El mundo real tiene valor. un pez<br />
en un bidón lleno de peces. un pájaro en una bandada.<br />
<br />
¿era un róbalo?<br />
¿una urraca azul?<br />
<br />
Vamos, hostia, ya, es indiferente si eran “rocas” o eran “piedras” lo que Virginia puso en los bolsillos<br />
de su camisola, para abajo, tirando de ella hacia abajo, con los objetos del mundo<br />
<br />
<br />
Eso que no tienen los alumnos<br />
casi ha acabado conmigo.<br />
<br />
Mi hijo tiene una pesadilla. llora tiene miedo de decírmelo.<br />
luego me cuenta cómo mucha, mucha gente,<br />
entró por la noche en su cuarto a todos les faltaba<br />
algo: un ojo, un brazo, una pierna, una cabeza,<br />
sabía quiénes eran por la voz<br />
y lo que decían <em>no</em> era bueno<br />
<br />
Tengo de todo. hasta un trabajo.<br />
un hijo. un hijo. cuadernos que no tengo manera<br />
de pasar<br />
<br />
¿<em>Por qué</em>, me pregunta mi hijo, <em>hay que </em><br />
<em> decir algo si ves algo</em>?<br />
señalando a un póster en el que hay un bulto negro<br />
abandonado en el andén del metro. intento<br />
respirar pero me está preguntando y señala. digo<em>: los pájaros </em><br />
<em> no tienen dientes y se tienen que comer</em><br />
<em>piedras pequeñas, chinas, arena para triturar la comida.</em> Y<br />
asiente. Me coge de la mano.<br />
<br />
Hago un esfuerzo tan grande para no mostrarle<br />
mi visión del mundo que casi no consigo respirar. Le he dado<br />
un hermano quiero darle otro y nunca<br />
le cuento que hay cosas<br />
y cosas que explotan y no es fácil saber<br />
diferenciarlas. Lo dejo en la escuela, voy a clase,<br />
donde los alumnos dicen una cosa y dicen<br />
una cosa y rara vez ven algo.<br />
<br />
Me pregunto<br />
¿qué pasa si la bolsa negra está llena de no-bombas. llena de<br />
semillas lisas y alargadas, suaves al tacto, cada una<br />
conteniendo un bebé humano? ¿Me tragaré<br />
una?<br />
<br />
Esta mañana, a solas,<br />
estoy escuchando música para no escuchar<br />
la explosión<br />
cuando la haya es seguro que tarde o temprano va a haberla<br />
(hoy un aviso)<br />
cada instante <em>aún </em><br />
por explotar, gasear o infectar,<br />
todavía no es contagioso, <em>¿debería</em><br />
<em>no bajar al metro?</em> pregunto y mi marido:<br />
<em>ya te ha bajado el ánimo </em><br />
<em>bastante.</em> reímos los dos.<br />
<br />
En clase dice un alumno, <em>vivir en una gran ciudad está muy bien porque </em><br />
<em>abre tu mente y eso está muy bien porque así eres más culto.</em><br />
<em> </em><br />
Así que aquí estoy, con 8.168.388 personas.<br />
<br />
Buenos días, no le digo a nadie, tengo un ataque de pánico. Y<br />
depresión. No, en realidad no me pasa nada pero gracias por el clínex. A veces<br />
El metro lo dispara. El autobús. El ascensor. Los espacios pequeños. La<br />
aspiradora. El hilo musical. Cosas dentro de otras cosas al igual que yo, una muñeca rusa,<br />
fijándose en que todos llevan máscaras mientras no se tome las pastillas.<br />
<br />
<em>Me gustan las frases cortas</em>, dice un alumno.<br />
<em>Me gustan los poemas sin imágenes</em>, dice un alumno.<br />
<em>Quería que todo pareciera muy superficial</em>, dice un alumno.<br />
<em>No dijiste que tuviera que ser algo interesante</em>, dice un alumno.<br />
Quiero que me pregunten si me gusta mi trabajo.<br />
<br />
Quiero que me expliquen por qué puse una bolsa grande de explosivos<br />
en mi paladar e intenté tragarla cuando lo único que hacía era<br />
intentar mantenerme con vida, con terror de que mis hijos vieran mis ausencias,<br />
y cómo es que la policía no intenta detenerme<br />
y mis vecinos del metro abiertos de mente sonríen con dulzura<br />
mientras nos abalanzamos y les digo a mis hijos abalanzados <em>no, debéis seguir, seguir, </em>a<br />
cada momento podría acabarse, de pronto, terminar<br />
antes de tiempo, debo<br />
seguir.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
(<em>Museum of Accidents</em>, Wave Books, 2009.)<br />
<br />
<br />
De aquí: <a href="http://latribu.info/poesia/poema-rachel-zucker/">http://latribu.info/poesia/poema-rachel-zucker/</a> míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-75017921902886174092017-09-21T20:36:00.000+02:002017-09-21T20:41:03.099+02:00TatuajeHay muchas palabras que yo me tatuaría.<br />
<br />
Cuando era joven me hice una camiseta<br />
no me atreví a más <br />
decía carpe diem<br />
<br />
en mi primer trabajo<br />
un compañero que soñaba con soltar todo y largarse<br />
tenía saltando en su ordenador<br />
patior ut potiar<br />
<br />
después leí a <a href="http://globorapido.blogspot.com.es/">María</a> y su tenés que ser de piedra<br />
y lanzarte<br />
<br />
y hace poco<br />
descubrí<br />
grabado en un corazón<br />
fluctuat nec mergitur<br />
<br />
todas esas palabras me tatuaría cuerpo arriba <br />
<br />
pienso mientras miro <br />
el brazo de la cajera que dice<br />
nothing is impossible<br />
<br />
<br />
<br />míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-84233906403639338642017-05-29T22:13:00.000+02:002017-05-29T22:13:00.783+02:00Un poema indefinido de Rosalía García CernadasIndefinido se ha caído por las escaleras.<br />
<br />
Los peldaños ya no sujetan sus pies indefinidos.<br />
<br />
Y se cae, claro, constantemente.<br />
<br />
Y todo sigue siendo igual para todos:<br />
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
el perro que ladra es guiado por la señora que guía,<br />
el bus que acelera está siendo perdido por el niño que corre,<br />
la maestra que enseña, enseña<br />
y los pingüinos cantores, pingüinean.</blockquote>
<br />
<br />
Solo Indefinido cambia. Deviene. Como el mundo. Que también deviene.<br />
<br />
<br />
Pero nadie se da cuenta.<br />
<br />
Indefinido quiere volver a la escuela. Pero en la escuela no admiten
personas como Indefinido. En la escuela solo admiten personas concretas.<br />
<br />
Lo indefinido da miedo. Lo indefinido no gusta. Indefinido está solo.<br />
<br />
Indefinido no tiene amigos.<br />
Indefinido nunca va a poder ser presidente.<br />
<br />
Indefinido quiere acabar con su indefinida vida. Porque nadie la ve. Porque nadie la siente.<br />
Porque es invisible.<br />
<br />
<br />
Indefinido es<br />
<br />
indefinido.míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-84536010136099996122017-05-25T10:59:00.000+02:002017-05-25T11:01:24.989+02:00Un poema del Número Ken el Número K siempre pasaban cosas excitantes<br />
en el Número K no se respiraba muy bien<br />
un día empecé a llorar porque me picaba el humo en los ojos<br />
y ya no pude parar<br />
en el Número K perdí una chaqueta<br />
(devuélvemela hij@puta, es de lana color teja
y lleva más de treinta años en la familia)<br />
en el Número K tu boca se abrió lentamente<br />
en el Número K me dieron un beso como nunca antes<br />
y pocas veces después<br />
¿te gusta cómo te beso?<br />
joder, ¡si!<br />
en el Número K una vez<br />
un amigo<br />
un imbécil<br />
me agredió<br />
otra vez<br />
otro amigo<br />
me abrazó<br />
<br />
en el Número K hace tiempo
que no se le quedan a nadie los pies pegados
míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-82277885161218573612017-05-09T13:39:00.000+02:002018-02-26T12:31:53.463+01:00Una visita al pediatra<div dir="ltr">
La enfermera me dijo que dejase de hablarle con diminutivos<br />
que le quitase el biberón<br />
el chupete <br />
que ya no era un bebé.<br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
El bebé lloraba a ratos.<br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
No le gustó que le hiciesen subir a una camilla muy alta.<br />
Tenía que subir solo porque ya no era un bebé.<br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
Cuando nos íbamos<br />
señaló algo en la pared<br />
y dijo<br />
<br />
conejito</div>
míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-74971288449062241992017-01-22T18:02:00.000+01:002017-01-22T18:13:35.470+01:00El futuroTe imagino en una granja rodeada de niños.<br />
<br />
<div>
Me lo dijo J. hace 20 años.<br />
Creía que me faltaba genio para otra cosa.<br />
<br />
Solo es una casa de campo en las afueras. </div>
<div>
Pero hay huerto y lagartijas.</div>
<div>
Y sí, mi único niño me rodea.<br />
<br />
¿Y tú?<br />
Espero que no se haya cumplido todo lo que te dije.<br />
<br />
Ven a la granja cuando quieras.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-74704095751886952702016-12-13T19:55:00.002+01:002016-12-13T19:55:45.996+01:00Mapa de mí Vivo en un sitio nuevo. El dueño dejó aquí muchas de sus cosas. Me paso dos semanas leyendo revistas de los 90, aprendiendo a usar un ventilador-lámpara y, sobre todo, soñando con viajar a los sitios señalados en un mapa. Me dice que me quede con lo que quiera. Elijo el mapa y unos instrumentos musicales africanos. Yo, que nunca voy a ningún sitio. Yo, que no sé tocar ni un organillo de juguete. La vida de un director de banco cuando era joven cambiándome de golpe.míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-74283275395012530542016-06-05T18:50:00.000+02:002016-06-05T18:50:18.210+02:00ÉlJenni dice que él siempre se queda dormido en el sofá cuando toca vaciar el lavavajillas. Dice que ponen la lavadora los martes, pero él decide ir al gimnasio los martes. Está haciendo ejercicio porque van a casarse.<br />
<br />
Sara dice que él come tres veces más que ella y limpia tres veces menos. Lo tiene calculado, tiene una libretita. Bueno, en su cabeza. Con dos columnas. El debe y lo otro.<br />
<br />
Marian discute porque él no la ayuda. Marian es muy ordenada y limpia. La suciedad la pone triste y el corazón se le acelera. Yo le digo: no es ayudar, es hacer su parte. Y ella dice: ya. Y respira muy hondo.<br />
<br />
Él no dice nada. Él no habla de estas cosas porque le importan una mierda.<br />
<br />
<br />míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-65149973292930058762016-05-17T20:06:00.002+02:002016-05-17T20:06:43.493+02:00FábricaEsto es lo que puedo decir de tu corazón: es una industria potente.<br />
El mío es una fábrica de conservas.<br />
Tiene las paredes desconchadas, tiene mucha historia.<br />
<br />
Está a punto de cerrar.míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-40860241914231125972016-05-16T18:58:00.000+02:002016-05-16T19:02:24.021+02:00DecidoLunes. Tres de la tarde. Carretera de Soria.<br />
<div>
<br />
<div>
Decido cambiar de idea acerca de muchas cosas.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Decido que no está mal pasarse de sincera.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Decido que está bien esforzarse.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Decido que no es tarde para casi nada.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Decido aprender a recitar a través de una tetera<br />
o algún otro objeto de menaje.<br />
<br />
<span style="background-color: white; color: orange; font-size: large;">¿Por qué he dicho tantas veces y a tantas cosas que no? </span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Decido apuntarme a clases de mí misma.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Decido ir más deprisa.<br />
<br />
Decido ir.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-269461415989744612016-05-09T18:28:00.000+02:002016-05-10T23:41:26.585+02:00ExplotarLa vida es (pay attention, que tengo casi 40 años y digo cosas sabias, fundamentadas)<br />
que todo esté explotando alrededor y tú buscando un bolso en zara online.<br />
<br />
A veces también pasa al revés: que te está explotando el bolso y tú buscando un todo alrededor.<br />
<br />
Bueno, es el tema de estas semanas. Tener casi 40 y sentirse de 20.<br />
Por eso sigo preguntándome acerca del sentido de la vida.<br />
Y lo que es peor, respondo.<br />
Seguro que me expulsan de algún sitio.<br />
<br />
Voy en coche de vuelta a casa por la carretera de Soria. Es una recta muy larga. Pienso en todo muy rápido, a 100. Yo solo pienso en el coche, por eso tengo que apurar.<br />
<br />
En alguno de mis órganos internos algo vuelca, algo se abre. Y fuera es todo quietud.<br />
<br />
Esto me ha pasado varias veces.<br />
<br />
Después de explotar pienso que voy a morir, a desaparecer. Pero no.<br />
<br />
Como una bomba en mal estado, solo he explotado a medias.<br />
<br />
Aun queda algo de mí.<br />
<br />míhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2977406778062803154.post-69596459427182789322016-04-29T23:27:00.001+02:002016-05-10T23:42:10.113+02:008:30 hoy empieza todo...8:30 hoy empieza todo<br />
<br />
ojalá cantada por la <a href="https://www.youtube.com/watch?v=LfQ-PpzSj2Y">M.O.D.A</a><br />
<br />
<a href="http://libretadepoemas.blogspot.com.es/2011/07/el-infinito-pasillo-que-atraviesa-toda.html">tengo 20 años y estudio filosofía</a><br />
<br />
me quedo en el coche a degustarla <br />
<br />
a observar fríamente cómo me descompongo<br />
<br />
el paso del tiempo nunca tiene lugar a palo seco<br />
<br />
el sol me da de frente en el aparcamiento<br />
hoy me he puesto una chaqueta de piel negra<br />
de cuando era joven<br />
<br />
produzco pequeños y suaves latidos <br />
los mínimos<br />
los necesarios<br />
<br />
tengo 39 años y soy tutora online<br />
<br />
nunca he sido tan joven<br />
nunca he sido <br />
tanto<br />
lo que sea ser<br />
<br />
como es un gato o un bebé<br />
<br />
con sus ganas de arrancar<br />
de morder<br />
<br />
<br />
eso siempre se me ha dado bienmíhttp://www.blogger.com/profile/14068665555739966787noreply@blogger.com5